81 - Ένας άγνωστος Έλληνας άγιος από τη Νάξο είναι ο προστάτης της Ναμύρ, πρωτεύουσας της Βαλονίας του Βελγίου

Ο Ναξιώτης Άγιος Aubain.
Ο πίνακας που είναι άγνωστου ζωγράφου (περίπου 1500)
βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον (National Gallery of Art).

Γεννημένος το 360 στο ελληνικό νησί της Νάξου, ο Aubain παρουσιάστηκε περίπου το 380 στο Άγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνων, διαφεύγοντας από το νησί του, όπου οι Ορθόδοξοι καταδιώκονταν από τους Αρειανούς. Μετέπειτα ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων τον έστειλε στη Γαλατία ως ιεραπόστολο επιφορτισμένο με τον εκχριστιανισμό των παγανιστών, αλλά  και τον αγώνα εναντίον των αιρετικών Αρειανών, οι οποίοι είχαν αρνηθεί τη θεότητα του Ιησού και είχαν καταδικαστεί από την Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325. Ο Aubain θα δράσει στη Γαλλία πριν από την άφιξη του το 404 στη Μαγεντία (Mainz) στη Γερμανία. Εκεί κυνηγημένος από αιρετικούς ή σύμφωνα με άλλους ειδικούς από εισβολείς Βανδάλους, θα αποκεφαλιστεί το 406. 

Ο Ναξιώτης Άγιος Aubain.
Το άγαλμα στην εκκλησία του St. Alban στη Dießen am Ammersee.

Ο θρύλος λέει ότι μετά τον αποκεφαλισμό το σώμα του Aubain θα σηκωθεί όρθιο, θα πάρει στα χέρια το κεφάλι που συνέχισε να ψέλνει ύμνους στο Θεό και θα προχωρήσει μέχρι το σημείο που ήθελε να ταφεί. Για αυτό θεωρείται κεφαλοφόρος άγιος και παριστάνεται στην τέχνη να κρατάει το κεφάλι στα χέρια του. Στο μέρος που πέθανε θα χτιστεί αργότερα ένα μεγάλο αββαείο, κέντρο Βενεδικτίνων μοναχών, που όμως θα καταστραφεί ολοκληρωτικά το 1552. Όλα ή μέρος των λειψάνων του Αγίου και Μάρτυρα Aubain θα μεταφερθούν τον 11ο αιώνα στην Ναμύρ του Βελγίου, όπου θα γίνει ο προστάτης του Καθεδρικού, της επισκοπής, αλλά και της πόλης της Ναμύρ, πρωτεύουσας της Βαλονίας του Βελγίου. Είναι επίσης και ο προστάτης  άγιος της Μαγεντίας (Mainz) της Γερμανίας.

Ο Καθεδρικός της Ναμύρ, ο μοναδικός καθεδρικός ναός στο Βέλγιο χτισμένος σε ακαδημαϊκό ύστερο μπαρόκ.
Ωραιότατη η πρόσοψη του ναού με τις κορινθιακές κολώνες.

Η πόλη Ναμύρ
(ενίοτε και Ναμούρ)
του Βελγίου.

Ο τρούλος του Καθεδρικού της Ναμύρ.

Η ιστοσελίδα του Καθεδρικού της Ναμύρ και η αναφορά της στον Άγιο Aubain από τη Νάξο.

Ο Καθεδρικός της Ναμύρ στεγάζει επίσης και το Επισκοπικό Μουσείο της Ναμύρ, το οποίο έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως:

Τρεις σταυρούς με Τίμιο Ξύλο, ένα χρυσό βυζαντινό στέμμα του 12ου αιώνα με δύο ιερές άκανθες από τον Ακάνθινο Στέφανο του Χριστού, μία επίχρυση ασημένια λειψανοθήκη με λείψανα του Αγίου Aubain και μία δεύτερη με λείψανα του Αγίου Βλασίου.

Σταυρός με τεμάχια Τιμίου Ξύλου.

Το χρυσό βυζαντινό στέμμα του 12ου αιώνα.
Στάλθηκε από τον Ερρίκο της Φλάνδρας, αυτοκράτορα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης
(1206-1216), στον αδελφό του Φίλιππο Α΄ τον Ευγενικό, Μαρκήσιο της Ναμύρ.

Η θήκη του στέμματος.

Η θέση στην οποία βρίσκεται ενσωματωμένη μία από τις δύο συνολικά Ιερές Άκανθες του Ακάνθινου Στέφανου του Χριστού στο βυζαντινό στέμμα.

Επίχρυση ασημένια λειψανοθήκη με λείψανα του Αγίου Aubain.

Επίχρυση ασημένια λειψανοθήκη με λείψανα του Αγίου Βλασίου.

Περισσότερες πληροφορίες για τον άγιο Aubain:

http://en.wikipedia.org/wiki/Alban_of_Mainz
http://saints.sqpn.com/saint-alban-of-mainz/
http://dic.academic.ru/dic.nsf/%20ruwiki/1278501 [στο Литература δίνει τις παραπομπές στον βίο του + μαρτύριο (λατινικά)].


Και Patrologia Latina, τόμος 94, σελίδα 953 (δες παρακάτω):

Κεφαλοφόρος είναι ο άγιος που απεικονίζεται να μεταφέρει το δικό του κεφάλι. Αυτό στην τέχνη γενικά σημαίνει ότι ο άγιος μαρτύρησε με αποκεφαλισμό. Ο χειρισμός του φωτοστέφανου σε αυτή την περίπτωση προσφέρει μια μοναδική πρόκληση για τον καλλιτέχνη. Μερικοί καλλιτέχνες τοποθετούν το φωτοστέφανο εκεί που συνηθίζεται να είναι η κεφαλή, άλλοι τοποθετούν το φωτοστέφανο μαζί με την κεφαλή που κρατάει ο άγιος.

Ο όρος "κεφαλοφόρος άγιος" πρωτοχρησιμοποιήθηκε σε ένα γαλλικό άρθρο του Marcel Hebert, "Les martyrs céphalophores Euchaire, Elophe et Libaire", στο Revue de l'Université de Bruxelles, v. 19 (1914).

Ο πιο διάσημος ίσως κεφαλοφόρος άγιος είναι ο Άγιος Διονύσιος (Saint Denis), πολιούχος του Παρισιού, ο οποίος, σύμφωνα με την Golden Legend, μεσαιωνικό συμπίλημα βίων αγίων, θαυματουργικά κήρυττε με το κεφάλι στα χέρια του, ενόσω βάδιζε τα έντεκα χιλιόμετρα από την Μονμάρτη ως το μέρος της ταφής του. Αν και ο Άγιος Διονύσιος των Παρισίων είναι το πιο γνωστό παράδειγμα κεφαλοφόρου αγίου, υπάρχουν πολλοί ακόμη. Ο λαογράφος Émile Nourry μέτρησε 134 παραδείγματα στην γαλλική αγιογραφική παράδοση [Les saints céphalophores. Étude de folklore hagiographique, Revue de l’Histoire des Religions (Paris), 99 (1929), σσ. 158-231] και δεδομένου της συχνότητας με την οποίαν κλέβονταν λείψανα στον Μεσαίωνα, ιστορίες όπως η παραπάνω, στην οποία ο άγιος ξεκάθαρα και σαφώς δείχνει την προτίμησή του για το τόπο ταφής του, μπορεί να έχουν, ως ένα βαθμό, επινοηθεί για να αποθαρρύνουν τέτοιες πράξεις furta sacra.

Το μαρτύριο του Αγίου Διονυσίου των Παρισίων (μαρτύρησε περίπου το 250).

Το μαρτύριο του Αγίου Miliau (μαρτύρησε το 531).

Ο Άγιος Justus του Beauvais (μαρτύρησε το 287).
Ο πίνακας είναι του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς.

Και μια σπάνια εικόνα του Αγίου Γεωργίου ως Κεφαλοφόρου:

Ο Άγιος Γεώργιος Κεφαλοφόρος (16ος -17ος αι), φορητή εικόνα της Κρητικής Σχολής, Ιστορικό Μουσείο Μόσχας. Στο ειλητάριο που κρατά ο Άγιος Γεώργιος διαβάζουμε: ΟΡΑΣ ΤΙ ΠΕΠΡΑΧΑΣΙ ΟΙ ΑΝΟΜΟΙ ΛΟΓΕ ΟΡΑΣ ΚΕΦΑΛΗΝ ΥΠΕΡ ΣΟΥ ΤΕΤΜΗΜΕΝΗΝ. Και στο ειλητάριο του Χριστού: ΟΡΩ ΣΕ ΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΔΙΔΩΜΙ ΣΟΙ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΣΤΕΦΟΣ.

Le trésor de la Cathedrale Saint-Aubain.pdf by leipsanothiki